Introvert in een wereld die is afgestemd op extraverte mensen

Al sinds dat ik me kan herinneren, ben ik iemand geweest die liever niet in de belangstelling wilde staan. Iemand die niet veel tijd in grote groepen mensen kon doorbrengen en het liefst in haar kamer zat aan haar bureau om te tekenen.

Veel vrienden had ik niet tijdens het opgroeien, maar over het algemeen kon ik met iedereen in mijn omgeving goed opschieten. Toch had ik altijd het gevoel dat ik anders was dan mijn leeftijdsgenoten, al ik wist niet goed waarom dat zo was. Terwijl iedereen de dagen aftelde tot het weekend om te feesten met hun vrienden, bleef ik liever thuis voor de tv.

Naarmate ik ouder werd, begon ik langzaamaan de verschillen tussen introverte mensen en extraverte mensen te zien. Ik besprak mijn gedachten en gevoelens met vrienden die zich net zo voelden als ik. En pas toen begreep ik dat er eigenlijk niets mis met mij was: ik ben gewoon een introvert. Eén die altijd is geforceerd om te leven in een wereld die is afgestemd op extraverte mensen.

Van jongs af aan word je al verteld dat extravert zijn beter is

Wanneer ik blader door mijn oude rapporten van de basisschool en middelbare school is er één ding dat vaak terugkeert. Een opmerking aan het eind van het rapport: “Demi is een stil meisje en het is heel fijn om haar in de klas te hebben”. Blijkbaar was het al vroeg overduidelijk dat ik een introvert was. Op de middelbare school vertelde één van mijn mentoren dat: “… Ook al ben je stil in de klas, in jouw hoofd is het volgens mij nooit helemaal stil”. En dat klopte.

Veel introverten hebben vast wel eens zinnen gehoord zoals: “Laat eens wat meer van jezelf horen!”, “Ga lekker spelen met de andere kinderen!” of “Wees niet zo verlegen!” Ook ik ben daar geen uitzondering in. Echter, ik wilde gewoon luisteren, observeren en in mijn eentje aan mijn eigen ding werken. Terwijl er werd verwacht dat je stond te springen om samen te werken met anderen en dat je graag omringd was door je klasgenoten. Op school vond ik groepsopdrachten maken altijd alleen maar verschrikkelijk en bracht ik schoolpauzes liever alleen door of met mijn kleine groep vrienden.

Op de werkvloer is het ook niet altijd makkelijk als introvert

Inmiddels heb ik geleerd om beter te zijn in het houden van een praatje met anderen, al vind ik het nog steeds niet het allerleukste wat er op aarde is. Ik heb geleerd dat het soms nodig is om uit mijn comfortzone te stappen om aan mijn sociale en professionele verplichtingen te voldoen. Hoe vermoeiend dat ook is. Toen ik begon met werken werd het me alleen nog maar duidelijker dat ik als introvert leef in een extraverte wereld.

Op werkplekken gaat het erom dat je het meeste van jezelf laat horen of dat je het meest gehoord wordt. Gezamenlijk brainstormen wordt vaak gezien als het ideale middel om plannen te maken, in plaats van afzonderlijk iets bedenken. Terwijl uit onderzoek is gebleken dat gezamenlijk brainstormen helemaal niet altijd leidt tot betere ideeën. Het ongestoord kunnen werken biedt introverten juist de kans om beter te presteren dan werken op een plek waar veel afleiding is.

Bovendien zie ik altijd op tegen het plegen van een telefoontje. Ik ben nu eenmaal niet zo goed met woorden wanneer het aankomt op bellen met anderen. Altijd die ongemakkelijke stiltes. Ja, natuurlijk heb ik een mobiele telefoon, maar ik gebruik deze liever om anderen een kort berichtje te sturen dan om daadwerkelijk te bellen. Alleen met vrienden of familie vind ik het fijn om te bellen.

Op het gebied van werk is de ideale vorm van communicatie voor veel introverte mensen, schrijven. Schrijven biedt de mogelijkheid om preciezer te zijn met woorden en straight-to-the-point te zijn. Soms is het voor mij nodig om even na te denken voordat ik ergens een antwoord op heb. Mensen vragen iets en verwachten gelijk een antwoord: een kenmerk van een extravert. Snel antwoord geven, ook al zit er misschien niet veel gedachte achter.

Doe wat het beste voor jou werkt

Opgroeien als introvert in een overwegend extraverte wereld heeft zo zijn uitdagingen. We leren om onze eigen manier van leven te vinden en onze unieke eigenschappen te omarmen – van diep en creatief nadenken tot innovatie en empathie. Het allerbelangrijkste is dat we vooral moeten doen wat het beste werkt voor onszelf. En ja, dat komt met vallen en opstaan, maar dat is oké.

Wat anderen je ook proberen wijs te maken, weet dat het helemaal oké is om een introvert te zijn. Ook al is de wereld ingericht voor extraverte mensen, dat betekent  niet dat introverten niet succesvol kunnen zijn!

3 reacties op “Introvert in een wereld die is afgestemd op extraverte mensen”

  1. Wel herkenbaar. Als je in gezelschap een tijd lang stil bent en jij blijkt ineens ook iets te vinden of bij te willen dragen, dan wordt er al niet meer geluisterd. Of je wordt als vals of stiekem ervaren. Ik heb daarom geleerd om iets meer aanwezig te zijn. Mensen aankijken, knikken, hm, hm, korte bijdragen leveren, al heb ik op dat moment nog niet echt iets te melden. Zo verover je dan in elk geval een plaatsje. Het is misschien triest en moeilijk, maar zo werkt het nu eenmaal.

  2. Heel precieze en duidelijke omschrijving van jezelf en dus introverte mensen. Waren er maar meer van😘😘

Geef een reactie