Ik heb altijd gedacht dat ‘introvert zijn‘ betekende dat je verlegen bent, dat je wat stiller bent en jezelf af en toe afzondert… Tot ik ongeveer 1,5 jaar geleden op ‘Pinterest‘ zat. Daar stond een pin met de tekst: ’17 Phrases that scare introverts’ (= 17 zinnen die beangstigend zijn voor introverte mensen).
Eye-opener
Toen ik deze pin opende viel het kwartje. Van de 17 items, kon ik mijzelf in 15 punten vinden. Wauw! Wat een eye opener! Een feest van herkenning! Een verademing zelfs! Waarom wist ik dit niet eerder?
Stil en op jezelf
Achteraf gezien zei mijn moeder altijd al: ‘Jij bent introvert’. Maar ook mijn moeder wist niet goed wat dat exact inhield.
Ja, ze dacht hetzelfde als veel mensen denken, en wat ikzelf ook altijd dacht: stil en op jezelf. En ik was ook nog eens enig kind. De toon was gezet, ik moest het er maar mee doen. Ik heb er nooit onderzoek naar gedaan, en het gewoon aangenomen voor waar.
Blij met mijn label
Echter, nu ik echt weet wat het is, maakt het toch wel heel veel verschil! Want eindelijk kan ik mijzelf een label geven. Eindelijk kan ik mezelf in een hokje plaatsen! Want: ik ben introvert!
Gewoon anders
Jarenlang gedacht dat ik ‘gewoon anders’ was. Ik ben al anders omdat ik niet op mannen val. Als kind was ik al anders, omdat ik een stoerder meisje was dan mijn vriendinnetjes. Dus ik dacht dat het daarmee te maken had… Mensen die mij voor het eerst ontmoeten, vinden mij vaak wat vreemd, stug, op mezelf en verlegen. En ach, ik weet niet beter. Dan denk ik: ‘Dit ben ik.’
Extraverte partner
Het grappige is dat mijn partner extravert ten top is. Ze staat op het podium om te zingen (in een zangduo) en is gek op aandacht. Ze krijgt energie van mensen en is niet goed in alleen zijn. Ze houdt van verjaardagen, kan makkelijk een kletspraatje uit haar mouw schudden en maakt nieuwe vrienden en kennissen aan de lopende band. Net Yin en Yang, maar op een of andere manier past het. Ik rem haar waar nodig en zij trekt mij uit mijn schulp als ik weer eens weken niemand zie. Want ondanks dat ik mijzelf nu de stempel ‘introvert’ heb gegeven, heb ik het soms wel nodig dat iemand mij een zetje geeft. Want ik houd, ondanks mijn introverte karakter, ook heel erg van feestjes, mensen en vrienden om mij heen.
Moeilijke dingen als introvert
Zelf vind ik het nog steeds vreemd dat ik zoveel moeite heb met telefoontjes plegen. Bellen? Liever whatsappen! Gaat spontaan de bel? Dan schiet ik het liefst onder de vensterbank! Onverwacht bezoek? Drama! Naar een verjaardag met veel nieuwe gezichten gaan? Een straf! Praatje pot met een vreemde? Kost me 10 jaar! Je kunt je voorstellen hoe ik me voel als ik in een kappersstoel moet zitten voor 1 uur…..
Introvert ontdekking
Het mooiste van deze ontdekking op Pinterest is voor mij de wetenschap dat ik niet alleen ben. Ik ben, nadat ik de pin had gelezen, meteen gaan zoeken op internet. Ik kwam terecht bij de Facebooksite van ‘Introvert, dear’ en ‘Introvert België en Nederland’. Heerlijk om te lezen dat er zoveel mensen meer zijn! Het is fijn om terug te kijken op mijn leven en eindelijk te begrijpen waarom ik alleen in de speeltuin zat, en alleen was op jeugdkamp. Waarom ik mijn avondjes alleen nodig heb en ik soms de deur gewoon niet open doe als de bel gaat…
Uiteindelijk heb ik mijzelf aangeleerd redelijk uit de voeten te kunnen met social talk, of op een verjaardag een praatje te maken. Maar dat zegt niet dat ik mij daar van binnen gelukkig bij voel. Het kost me energie, maar ik kan er beter mee omgaan. De strijd, of beter gezegd, de vraag: ‘Waarom ben ik zo?’ is beantwoord.
Zou jij het ook leuk vinden om jouw ervaring met introvert zijn te delen? Stuur een berichtje.