Verscholen in de klas om maar niks te hoeven zeggen, en de antwoorden in je schrift voor je laten spreken. Na schooltijd deed ik ook gewoon de dingen die je bij elk kind verwacht, maar ’s avonds trok ik me terug om bij te komen van alle indrukken en informatie. En zo ging dat jaar in, jaar uit tot ik eind puberteit kwam. Zoals bijna elk verhaal op deze site over introvert gaat, ben ik daar voor een gedeelte overheen gegroeid (voor zover dat mogelijk is).
Basisschool
Op de basisschool was ik een stil type, ik wilde niet op de voorgrond treden. Maar ook als de docent wat vroeg, hoopte ik dat andere leerlingen de antwoorden gaven en ik zou worden overgeslagen. Niet omdat ik het niet wist (ik durf wel van mezelf te zeggen dat ik gezegend ben met een redelijk tot goed IQ), maar ik wilde liever niks zeggen in de klas. Ook spreekbeurten, boekbesprekingen, kringgesprekken en andere dingen waarbij ik voor de klas iets moest zeggen, sloeg ik het liefst over.
En toch wist ik toen al dat ik, later als ik groot zou zijn, leraar wilde worden.
Middelbare school
Op de middelbare school veranderde ik geleidelijk. Ik durfde meer antwoorden te geven, maar voor de klas spreken sloeg ik alsnog liever over. Soms moest het en op andere momenten kwam ik er nog wel eens onderuit. Of ik moest het na schooltijd doen voor de docent of alleen met een klasgenoot erbij. Dat was ook geen probleem.
Maar in de dagen ervoor zat ik opgesloten op mijn kamer om maar zo min mogelijk prikkels te krijgen en me te concentreren op wat ik moest doen. Ook durfde ik er niet over te praten, want praten werd toch al bijna niet gedaan bij ons thuis.
Voetbalcoach
Aan het einde van mijn middelbare school kwam een beetje de omslag. Ik werd gevraagd om een voetbalteam te trainen en te coachen. In het begin was ik daar heel zenuwachtig over, maar die zenuwachtigheid verdween langzamerhand. Ik merkte dat ik die jongens echt wat kon leren en dat ze ook dingen van mij aannamen. Het bleek ook een lastige groep te zijn, want vele trainers na mij konden deze groep niet aan.
Op school durfde ik mijzelf ook steeds iets meer uit te spreken en tegen dingen in te gaan. Dat leverde mij naast complimenten ook af en toe wat strafwerk/nablijven op.
Pabo
Na de middelbare school ging ik naar de pabo. Ondanks mijn twijfel van de laatste jaren, koos ik voor het beroep wat ik in groep 3 al bedacht had: leraar. Best een vreemde combinatie: het lastig vinden om voor een groep te spreken en voor de klas willen staan. Maar eigenlijk had ik er hier niet zoveel moeite mee en ging het lesgeven mij best gemakkelijk af. Met collega’s bleef ik het wel lastig vinden om contact te maken. Ook had ik het af en toe best lastig tijdens stages waarin ik en mijn mentor niet op één lijn zaten. Ik durfde en kon me dan ook niet uitspreken en vertoonde vooral voor vluchtgedrag. Zo heb ik het 1e jaar dubbel gedaan en heb ik het 4e semester ingehaald in het 5e semester.
Ook kwam ik tijdens de studie erachter dat ik snel was uitgekeken op ‘makkelijke’ klassen en scholen. Ik moest een uitdaging hebben om mijzelf verder te ontwikkelen als docent en ik heb het nodig om tegengas te krijgen van mijn leerlingen.
Animatiemedewerker
Tijdens mijn studie zocht ik ook een baantje om de leuke dingen te kunnen blijven doen. Omdat ik in Vlissingen mijn opleiding deed, ben ik ook daar op zoek gegaan naar bijbaantjes. En toen kwam ik één van de leukste bijbaantjes tegen, namelijk animatiemedewerker. Wel twijfelde ik toen meteen, want de eerste woorden in de vacature waren ‘uitbundig’, ‘joviaal’ en ‘veel contact met mensen’. Dat paste niet echt in mijn straatje. Toch heb ik mijzelf aangemeld, want ik kon dan ook met kinderen werken, activiteiten bedenken en uitvoeren en ik was ook een klein beetje op vakantie.
Tijdens het aanmeldweekend, werd ik aangenomen en ben ik in mijn eerste jaar op heel veel verschillende campings geweest en heb met ontzettend veel collega’s en gasten gewerkt. Ik denk ook niet dat al deze mensen dachten dat ik tot dat moment een introvert persoon was. Ik heb dit werk bijna 8 jaar lang gedaan en met heel veel plezier en enthousiasme. Ik had het ook absoluut niet willen missen!
Summercamp in de VS
Dus tijdens mijn studie veranderde ik echt van een zeer introvert persoon naar iemand die steeds meer durfde en ook extraverter werd. Hierdoor durfde ik in mijn 3e jaar van de studie ook de stap te wagen om een hele zomer in mijn eentje naar de Verenigde Staten te gaan om daar op een summercamp te werken. Geen eigen tijd, dag in, dag uit omringd door mensen vanaf minuut 1 en dat 3 maanden lang. Erna heb ik wel bij moeten komen, maar ook deze ervaring heeft mij zoveel geleerd en gebracht!
Nu: leraar
Als ik nu terug kijk op alles ben ik erg blij dat het zo gelopen is. Ik denk ook dat als dit niet was gebeurd, ik misschien ook niet het werk had gedaan wat ik nu doe: leraar in het voortgezet speciaal onderwijs. Ik werk veelal met jongeren met gedragsproblemen en die kunnen ook zeker af en toe los gaan. Ik had vroeger echt niet gedurfd om met deze jongeren te werken.
Nu ben ik daar erg blij om, want het maakt elke dag uitdagend en onvoorspelbaar!