De afgelopen tijd ben ik een aardige hoeveelheid artikelen en filmpjes tegengekomen over hoe de lockdown ‘een droom’ is voor de introverte mens.
Wat over mij
Een Introverte ADHD’er, dat ben ik. Dat betekent chaos in mijn hoofd, en moeten opladen na sociale interactie. Als introvert heb ik bijvoorbeeld moeite met telefoongesprekken, omdat ik de ander niet kan zien. Yup, ik ben die persoon waarmee je aan de telefoon steeds tegelijk begint met praten. Ik hou van feestjes en gezelligheid, mijn ADHD-brein wil graag nieuwe input, maar in grote groepen verzuip ik. Zoals zoveel introverten hou ik meer van 1 op 1 contact, zodat we de diepte in kunnen gaan. Verder geniet ik van handwerken, of mezelf oprollen in een dekentje op de bank met een boek of film.
Zoals ik al zei, heb ik behoefte aan alleen zijn om op te laden. We hadden voor COVID een fijn ritme. Mijn partner was al een thuiswerker, maar moest om de week een paar dagen naar Duitsland voor zijn werk, en mijn kind ging dan vaak naar zijn vader. Zo had ik om de week het rijk een dag of twee voor mezelf alleen. Met de COVID-lockdown zijn de tripjes naar Duitsland gestopt en werkt mijn partner volledig thuis. Met een 14-jarige die in eerste instantie helemaal thuis van school was en, nu hij wel weer naar school kan nog steeds meer thuis is dan voorheen, geeft dat de nodige irritaties. Ergo, meer prikkels, en minder rust.
Daarnaast is mijn partner absoluut een extravert. Hij had ook voor de lockdown al een ‘online leven’. Zo speelt hij elke vrijdag met een groep vrienden online Dungeons & Dragons. Dat online leven is met de lockdown alleen maar gegroeid. Regelmatig zit hij ‘s avonds online te gamen met een groep vrienden. Af en toe vind ik het wel lekker, dat zowel mijn partner als mijn kind ‘s avonds in hun eigen bubbel zitten, en ik een beetje mijn eigen ding kan doen, maar tegelijkertijd mis ik de rust en de stilte van het alleen zijn. Bovendien is het confronterend en frustrerend dat er van mijn eigen sociale leven weinig over is…
Al met al doet de lockdown me niet zoveel goed, en inmiddels beginnen er langzaam maar zeker meer artikelen tevoorschijn te komen die zeggen dat de lockdown juist zwaarder is voor de introverte mensch. Ongeacht wat de media zeggen, wij blijven naar oplossingen zoeken binnen ons gezin.
Wat wij doen om de lockdown door te komen
Een van de dingen die we vrij snel hebben ingevoerd (met wisselend succes) is dat we, om de beperkte sociale interacties een beetje te overleven, proberen als gezin eens in de week iets gezamenlijks te doen. We doen dan bijvoorbeeld een bordspel of kijken gezamenlijk een film.
De belangrijkste les die ik in deze zoektocht heb geleerd is dat ik heb ontdekt dat ik mezelf meer aandacht mag geven. Opladen doe ik nu door lekker te tutten met mijn haar, of uitgebreid te douchen. Soms koop ik een bloemetje voor mezelf, of claim ik de bank met een wierookje en kaarsjes. Om me niet zo alleen te voelen als de mannen zitten te gamen heb ik mezelf een spelletje cadeau gedaan op de Nintendo Switch. En ook al lukt het echt niet elke week, het doet me enorm goed om met zijn drieën aan tafel een spelletje te spelen.
Verder zijn de belangrijkste huisregels, nu we zoveel thuis zijn: Iedereen doet wat aan het huishouden. Communiceer over wat je wilt gaan doen. En probeer een beetje rekening met elkaar te houden. Mijn extraverte mannetjes hebben duidelijk behoefte aan sociaal contact, maar samen aan 1één tafel na elkaar de hele dag in de haren te hebben gezeten…
Thuis werken achter de PC en een 14 jarige stuiterbal in huis: Wees stil, ik verveel me, stoor niet, mag ik op de PC? De herrie is eindeloos en uiteindelijk stoppen we allemaal ons eigen hoofd in ons eigen scherm, op zoek naar rust.
Dus heb ik de extraverte gamers die het zijn, gesommeerd om samen online te gamen. Allebei achter hun eigen scherm, maar wel samen among us spelen. Zodat ik in alle rust kan borduren, waar ik onlangs opnieuw mee begonnen ben.