5 dagen naar school, werken op zaterdag, ’s avonds stappen en zondag huiswerk maken. “Gewone” weken voor de gemiddelde tiener in de zero’s. Maar ik kon het niet.
Uitgeput alleen al elke middag na school. Dan cocoonen in bed want in de avonduren moest ik naar dans- of toneelles. Mijn moedertje liet me begaan en aanschouwde het allemaal een tijdje. Tot ze zei: je moet kiezen: óf een bijbaan óf een paar keer in de week je hobby’s. Het kan niet allebei. En uitgaan alleen in de schoolvakanties, dan heb je langer de tijd om uit te rusten. Beledigd was ik. Hoezo kiezen? Hoezo kon iedereen dat wel en ik niet? Ik was toch zeker geen fragiel kipje dat het allemaal niet aankon ofzo? Door mijn babyface werd ik altijd al aangesproken alsof ik 4 jaar jonger was. Nu zou ik iedereen wel even laten zien dat ik het heus wel kon handelen.
Maar dat kon ik dus niet. Dat bleek toen ik in 5 VWO bleef zitten. Het allerergste horrorscenario dat me toen kon overkomen. Wat had ik gefaald. Dat maakte ik “goed” door een universitaire studie te kiezen in plaats van een meer praktische HBO-opleiding dat me beter had gepast. De vele uren zelfstudie in mijn eentje waren heerlijk, maar de drempel om onder de mensen te komen werd daarmee wel steeds groter. Ook was het uiteindelijke carrière-perspectief zo goed als nul. Tenzij je heel goed kon netwerken, iets wat mij juist helemaal niet goed af gaat. Na een suf baantje op een suf kantoor ben ik uiteindelijk 7 jaar thuis bij mijn 3 kindjes gebleven, omdat ik dacht het niet te kunnen combineren met werk. Ik had gekozen. Maar niets maakte me minder gelukkig dan dat en het bijkomende schuldgevoel daarbij.
Sinds ruim een jaar combineer ik 32 uur werken met kids, een verademing. Een baan kost zeker energie. Mijn hoofd ploft ’s avonds echt figuurlijk wel eens, maar het geeft ook rust. Gelukkig kan ik in mijn huidige functie veel in mijn “introverte bubbel” zitten , dus dat scheelt. Ik hoef dus niet te kiezen, als ik maar zorg voor de juiste balans. Daarnaast nog een druk sociaal leven leiden met 3 hobby’s en een grote vriendenclub zou niet gaan. Maar dat heb en wil ik ook allemaal niet meer, dus dat is dan geen keuze.
Corona heeft zeker ook voor mij dingen nog meer blootgelegd. Mij laten zien dat ik inderdaad, niet alles kan, maar ook niet wil. Ik wil rust. Ik wil werken en mijn gezin. En heel soms een sociale activiteit. Het is een verschrikkelijke tijd, laten we dat voorop stellen. Ik probeer alleen de lessen eruit mee te nemen voor mij persoonlijk, om het niet al te zinloos te laten lijken. Maar die eeuwige stilstand doet ook mij geen goed. Het constant op elkaars lip zitten met 5 mensen in huis is geen pretje. Steeds overprikkeld door je eigen gezin is erg verdrietig. De balans is weer kwijt.
Maar gelukkig leer ik steeds beter hoe ik die balans weer kan terugvinden. In combinatie met het accepteren van de situatie zoals die op dat moment is. En dat het ook oké is om even genoeg te hebben aan jezelf en afstand te nemen van de mensen om je heen. Juist omdat je van ze houdt. En ik weet nu dat is geen fragiele kip ben. Verre van. Een vuurvogel eerder. Af en toe ga ik op in as, trek met terug in mijn bubbel (“ei”) en herrijs. Like a feniks from the flames.*
Robbie Williams – “Phoenix From The Flames”
Silence shields the pain
So you say nothing
Feel they’ve rigged the game
And you’re done with lovin’
Only you can see the darkness in the northern lights
Phoenix from the Flames
We will rise together
They will know our names
Can you feel it
Shelter me from pain
I always wanna feel this way
Oh yeah
Just like a Phoenix from the Flame
Wish they’d take you back
Cos you miss heaven
Too many bags to pack
So leave them where they are
Tonight you’re flying on a golden dream
Phoenix from the Flames
We will rise together
They will know our names
Can you feel it
Shelter me from pain
I always wanna feel this way
Everybody’s talking
Nobody’s listening
Too busy thinking about what you’ve
Been missing
Everybody said you’re gonna take it
Too far baby now
Well come on
When you’re done with lovin’
It comes down to nothing
Can you feel it
Can you feel it
Can you feel it
Phoenix from the Flames
We will rise together
They will know our names
Can you feel it
Shelter me from pain
I always wanna feel this way
Oh yeah
Just like a Phoenix from the Flame
Phoenix from the Flames
We will rise together
They will know our names
Can you feel it
Shelter me from pain
I always wanna feel this way
Oh yeah
Just like a Phoenix from the Flame
Why don’t you come and deny it
You know you can’t deny it
I always wanna feel this way
Just like a Phoenix from the Flames