“Je zou een goede tekstschrijver kunnen worden, maar…” Nog voordat de rest van de zin van mijn stagebegeleider was uitgesproken, maakte ik ‘m in gedachten af: ‘…je moet meer van jezelf laten horen’. Het was het zinnetje wat ik al jarenlang hoorde. Bingo! Ik mocht ‘m weer afstrepen.
In deze extraverte wereld ben ik rustig. Soms stil. En soms ook niet. Zet je mij bij een klein clubje vriendinnen of familie neer, dan hoor je mij regelmatig praten. Om vervolgens thuis – alleen – op te laden. De emmer leeg te laten lopen.
Op de introverten-bingokaart streep ik zo’n beetje alles af. Hoewel ik dat nu meer dan prima vind, was dat vroeger anders. Terwijl in de tweede klas van de middelbare school voor, achter en naast mij gesprekken en gelach losbarstte, tuurde ik uit het raam. Naast me zat een jongen, die ik nog niet kende. ‘Zeg ook wat’, drong ik mezelf aan. Maar er kwam niets. Het bleef stil. Deze black-outs hebben het me soms moeilijk gemaakt. Ik vroeg me regelmatig af wat er mis met me was.
Tot ik las over introversie.
Ik reageer, zeker als ik niet op mijn gemak ben, misschien minder gevat (we bingoën lekker door) en ik heb wat tijd nodig om na te denken over een antwoord op een vraag of om een knoop door te hakken. Thuiswerken is een zegen voor mij en vergaderingen zijn dat niet. Daartegenover staat wel dat ik heel goed alleen kan zijn, regelmatig hoor dat ik goed luister, ik goed ben in schrijven, denk voordat ik praat (de kaart is bijna vol) en weloverwogen besluiten neem (meestal dan). Die positieve eigenschappen van introversie mogen ook weleens benoemd worden.
Gek genoeg zit er een soort tegenstelling in mij. Festivals, feestjes, concerten: daar maak je me echt blij mee. Nieuwe dingen proberen ook. En hoewel ik enerzijds niet graag in de belangstelling sta – op verjaardagen huilde ik als kind zelfs als er voor mij gezongen werd – vind ik het ook onprettig als de aandacht altijd naar anderen gaat. Zo zie je maar dat niet iedere introvert hetzelfde is.
Het zou mooi zijn als er op school meer ruimte is voor introversie. Dat had mij, en veel andere kinderen, eerder geleerd wat ik nu weet: (af en toe) stil zijn is oké.
Inmiddels is de bingo-kaart wel vol. Tijd om de bingoballetjes op te ruimen en met een boek op te bank te liggen. Dat past toch net wat beter bij mij 😉
Zou jij het ook leuk vinden om jouw ervaring met introvert zijn te delen? Stuur een berichtje.
Leuk, dit 🙂 En herkenbaar. Ik hou ook heel erg van festivals en concerten. Als ik zeg dat ik introvert bent geloven mensen me vaak niet. Maar voor de rest merk ik echt dat ik introvert ben.