Ik ben Cindy en ik ben introvert. Ik heb veel behoefte aan alleen zijn in een rustige omgeving. Daar haal ik energie uit. Ik ben snel moe en overprikkeld in een drukke omgeving. Ik hou ook niet van socializen. En ik denk diep (te diep?) over de zaken na. Ik voer graag inhoudelijke gesprekken en ben heel slecht in small talk. Ik heb altijd even tijd nodig om informatie te laten bezinken voordat ik ergens op reageer. Bijvoorbeeld bij een vergadering, dan luister ik heel veel voordat ik reageer. Mijn directeur zegt vaak: ‘Jij zegt niet veel, maar wat je zegt is raak.’ Het vervelende is dat ik soms daardoor ook wel eens te laat ben met reageren. Dan is het gespreksonderwerp alweer voorbij. Ik kan me sowieso beter schriftelijk dan mondeling uiten. Omdat ik dan beter kan nadenken wat ik schrijf.
Over het algemeen heb ik geen last van het feit dat ik introvert ben. Nu begrijp ik wat het is. Voorheen voelde ik me anders, maar begreep niet waar het vandaan kwam. Soms zou ik wel willen dat ik wat spontaner en extroverter was. Maar dit is hoe ik ben.
Als kind was ik verlegen, rustig en braaf. Zo werd ik ook gezien. Ik was een echte boekenwurm. Ik denk dat andere kinderen mij een beetje saai vonden.
Over het algemeen had ik niet veel problemen op school. Alleen in groep 6 was er veel pestgedrag. Tegen mij, maar ook tegen andere kinderen. Ik was niet zo weerbaar. Vrienden had ik niet veel, nog steeds niet. Maar wel hechte vriendschappen, ook nu nog.
Ik kom uit een hechte familie. Mijn ouders zijn heel gewone, bescheiden mensen. Vooral mijn moeder. ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’, zo ging dat bij ons. Met mijn zus heb ik goed contact, zij heeft ook wel introverte eigenschappen, al was zij als puber wel wat rebelser dan ik. Bij ons in huis hadden we wel veel vaste regels en structuren.
Ik ben juf op een basisschool. Een werkdag is voor mij best intensief. Toch geniet ik er ook van, ik hou ervan iemand iets te leren en het is heel bevredigend als alle energie die je erin steekt zijn vruchten afwerpt. Contact met kinderen is leuk.
Wel merk ik dat ik de gewone dagelijkse gang van zaken het prettigst vind. Als er veel festiviteiten of bijzonderheden zijn, dan krijg ik een onrustig gevoel. Nieuwe onderwijsmethoden als coöperatieve werkvormen wissel ik af met rustige momenten van individuele werkvormen. Dit niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn introverte leerlingen.
Ik ben getrouwd en al jaren samen met mijn man. Mijn man is juist extrovert. Dat heeft in het verleden wel eens gebotst. Onze verwachtingen waren vaak niet hetzelfde. Nu hebben we een goede modus gevonden. We begrijpen elkaar beter. Mijn man gaat bijvoorbeeld graag naar feestjes of andere sociale activiteiten. Vroeger ging ik dan mee, vaak tegen mijn zin. Dat was voor mij niet leuk, maar voor hem eigenlijk ook niet. Nu maak ik zelf meer de keuzes waar ik wel en waar ik niet mee naar toe ga. Samen hebben we een zoon van 12. Onze zoon kan heel extrovert zijn, maar ik zie ook wel introverte trekjes. Een echte mix. In de opvoeding houd ik van rust en regelmaat en straal dat ook uit. Ik vond het vroeger wel eens moeilijk om contact te hebben met andere ouders, maar dat gaat nu beter.
Hier in het dorp heerst een rijk sociaal leven. Maar daar doe ik dus niet altijd aan mee. Mijn man vaak wel. Ik denk dat veel mensen dat niet zo goed begrijpen, maar ze weten onderhand wel hoe ik in elkaar zit. Ik vind andere dingen leuk dan zij. Ik ben graag samen met mijn gezin. Het liefst thuis. Ik scharrel daar graag een beetje rond, lees een boek. Maar ik ga ook graag naar een concert. Met mijn zus of met mijn man. Ik hou van muziek. Ook naar het theater ga ik graag. Als ik eenmaal op mijn gemak ben, kan ik ook best uitbundig zijn. Thuis, bij mijn familie en soms zelfs bij vrienden.
Ooit voelde ik me abnormaal. Nu ik weet wat introversie is en dat ik niet de enige ben, voel ik me meer tevreden met mezelf.
Zou jij het ook leuk vinden om jouw ervaring met introvert zijn te delen? Stuur een berichtje.